Op het Twente'randje'

Ook wel bekakt praten genoemd. Het was een hele ervaring, om helemaal naar Zwolle te gaan om een studie te doen. De eerste week van het schooljaar vond ik het best lastig. Niet de vakken, de leraren of de andere studenten, maar de taal. Ik praatte zo plat als een dubbeltje. Ze verstonden me niet.    Stond ik daar, te praten, gezichten die me aankeken, alsof ik in een andere taal sprak. Om me toch te redden ging ik letten op wat ik zei. Langzamerhand ging het de goeie kant op. Nu ik door het hele land reis, verstaat iedereen me (hoop ik). Ze horen nog wel dat ik uut Twente kom, maar dat vind ik prima.    Er zijn natuurlijk wat uitzonderingen. Als ik geëmotioneerd ben, iets snel wil uitleggen, iets te enthousiast ben of moe, schiet ik nog wel eens terug naar het dialect. Ook als ik hier in de buurt werk praat ik vaak plat.    Het heeft wat, zo’n eigen taal. Het doet me denken aan mijn oudtante Garregie, zittend op de bank. Elke dag fietst...

Als we dagblad Tubantia moeten geloven zijn we als Vroomshoopse basisscholen begin september ontsnapt aan een tik op de vingers. De scholen hebben namelijk bij de afscheidsmusical geen consumptie genuttigd bij het noodlijdende Punt, maar hun eigen catering geregeld. En dat kan natuurlijk niet, volgens de lokale PVV. Op hetzelfde moment bereikt ons het nieuws dat de Wilhelmuscommissie, na twee jaar vergaderen, tot de conclusie is gekomen dat ons volkslied geen verplichte kost wordt op de scholen.                                 Twee prachtige voorbeelden van symboolpolitiek, vanuit je politieke kleur een ander betuttelen om zelf je punt te maken. Dien je daar het gemeente- of landsbelang mee? Hoeveel glazen ranja moet de Vroomshoopse schooljeugd drinken om het begrotingstekort van Het Punt te dichten? Is daar ons kostbare ond...

Laat ik maar met de deur in huis vallen. Ik zit in een crisis. Nou ja, crisis? Eerder een dilemma. Ik heb last van het dertigersdilemma. Ik geef het maar gewoon toe. Het is lastig, maar ik moet eraan geloven. Twee weken geleden was ik jarig. Ik ben 28 jaar geworden. Mijn familie en vrienden zullen allen beamen dat mijn verjaardag mijn favoriete dag van het jaar boek is. Ik snap mensen die hun verjaardag niet vieren niet. Bij mij gaat het namelijk anders. Vanaf augustus vinden vrienden en familie mij al irritant. Ik begin dan met aftellen en zeggen dat ik bijna jarig ben. Niet heel volwassen, maar ik hou er echt van om jarig te zijn. Op mijn verjaardag heb ik de hele dag een euforisch gevoel. Ik ben als een kind zo blij. Toch voelde ik dit jaar die euforie iets minder. Ik telde niet af tot mijn verjaardag en ik voelde minder spanning de dagen voor mijn verjaardag. Ik wist niet waar het door kwam. Totdat een collega met het verlossende antwoord kwam. Onder het genot ...

Onlangs een vergadering over de verkeers(on)veiligheid in Overijssel. Toch wel schrikken dat juist in onze provincie het aantal verkeersdoden en de verkeersgewonden weer behoorlijk stijgt. Ligt dat nu aan onze wegen en de N-wegen in het bijzonder? Niets is minder waar! De meeste ongelukken in het verkeer ontstaan door ons eigen gedrag! Verkeer is mensenwerk. Daarom kunnen wij allen als verkeersdeelnemer een steentje bijdragen aan veiligheid in het verkeer. Iedere dag opnieuw. Het begint bij ons zelf als weggebruiker. Dat geldt ook voor Twenterand. Beslist niet de onveiligste gemeente, maar toch in de periode 2015-2018 tien doden en 110 verkeersslachtoffers met letsel. En 85% van die doden en gewonden is nagenoeg gelijk verdeeld over de leeftijden 25-59 jaar en 60 jaar en ouder. Snelheid, afleiding en rijden onder invloed zijn de grote boosdoeners. Zeker in onze woonwijken zorgt dit voor onveilige situaties en is dit iets waar bewoners zich steeds meer zorgen over maken. Denk je een...

Geloof in een goede afloop. Volgens gedegen Amerikaans onderzoek gepubliceerd in het vakblad PNAS voor onder andere verpleegsters en senioren, leeft een optimist 10 procent langer, en de kans dat hij/zij 85 wordt, is anderhalf keer zo groot als die van een pessimist. Optimisme bevordert wel degelijk een gezonde leefstijl. Beter omgaan met tegenslag, en van problemen uitdagingen maken, hoort daar ook bij. Het hebben van een goede band met familie, buren, vrienden en het hebben van een goed sociaal netwerk houdt de optimist langer in leven. JA, LANG LEVE DE OPTIMIST. Ik wens u/jullie allemaal veel optimisme toe. Het elkaar naar de zin maken, elkaar half staan, noaberschap in optima forma. Ook DEN HAM DOET! Wil daaraan meewerken. Natuurlijk schijnt niet altijd de zon, maar het is nooit "zo duuster e wes of het wut wel weer licht". Een dooddoener? Nee een optimistisch geluid. We gaan samen op zoek naar schone(re) lucht, minder eenzaamheid, meer goede zorg en meer respect voor e...