Dilemma (42-2019)
Laat ik maar met de deur in huis vallen. Ik zit in een
crisis. Nou ja, crisis? Eerder een dilemma. Ik heb last van het
dertigersdilemma. Ik geef het maar gewoon toe. Het is lastig, maar ik moet eraan
geloven.
Twee weken geleden was ik jarig. Ik ben 28 jaar geworden.
Mijn familie en vrienden zullen allen beamen dat mijn verjaardag mijn favoriete
dag van het jaar boek is. Ik snap mensen die hun verjaardag niet vieren niet. Bij
mij gaat het namelijk anders. Vanaf augustus vinden vrienden en familie mij al
irritant. Ik begin dan met aftellen en zeggen dat ik bijna jarig ben. Niet heel
volwassen, maar ik hou er echt van om jarig te zijn. Op mijn verjaardag heb ik
de hele dag een euforisch gevoel. Ik ben als een kind zo blij.
Toch voelde ik dit jaar die euforie iets minder. Ik telde
niet af tot mijn verjaardag en ik voelde minder spanning de dagen voor mijn
verjaardag. Ik wist niet waar het door kwam. Totdat een collega met het
verlossende antwoord kwam. Onder het genot van een wijntje liet zij het woord
dertigersdilemma vallen. Na uren gezocht te hebben op internet zijn vele
puzzelstukjes op zijn plaats gevallen. Dit dertigersdilemma is dus een ding en
ik ben niet de enige die dit gevoel heeft!
ik zal mijn dertigersdilemma kort omschrijven. Zoals ik
zei, ben ik nu 28 jaar. De grote 30 komt steeds dichterbij,. Dat vind ik eng.
Het lijkt mij verschrikkelijk om 30 te worden. Als kind vond ik 30 namelijk oud
(nu niet meer). Een dertiger leek mij altijd heel volwassen, maar zo voel ik
mij nog niet.
En nu? Iedere dag komt die 30 dichterbij en ik kan het
niet tegenhouden. Ik hoor veel bemoedigende woorden, maar ik moet het nog maar zien.
De komende twee jaar ga ik genieten dat ik nog geen 30 ben. Misschien moet ik
maar gaan beginnen met aftellen…
Reacties
Een reactie posten