‘Achter oet'n hals proaten’ (30-10)

-





Ook wel bekakt praten genoemd. Het was een hele ervaring, om helemaal naar Zwolle te gaan om een studie te doen. De eerste week van het schooljaar vond ik het best lastig. Niet de vakken, de leraren of de andere studenten, maar de taal. Ik praatte zo plat als een dubbeltje. Ze verstonden me niet.

   Stond ik daar, te praten, gezichten die me aankeken, alsof ik in een andere taal sprak. Om me toch te redden ging ik letten op wat ik zei. Langzamerhand ging het de goeie kant op. Nu ik door het hele land reis, verstaat iedereen me (hoop ik). Ze horen nog wel dat ik uut Twente kom, maar dat vind ik prima.

   Er zijn natuurlijk wat uitzonderingen. Als ik geëmotioneerd ben, iets snel wil uitleggen, iets te enthousiast ben of moe, schiet ik nog wel eens terug naar het dialect. Ook als ik hier in de buurt werk praat ik vaak plat.

   Het heeft wat, zo’n eigen taal. Het doet me denken aan mijn oudtante Garregie, zittend op de bank. Elke dag fietste ik langs haar huis, richting school of weer terug naar huis. Elke dag zwaaide ze. Ze praatte ook zo plat. Ik mis haar stem, haar taal, haar nuchtere humor. Op visite gaan was altijd een feestje. Ze vertelde de mooiste verhalen, over oma (haar zus), over het vroegere leven.

   De tijd heeft niet stilgestaan. De tijd blijft altijd hetzelfde ritme houden, maar onze indruk van tijd wordt met de jaren anders. Van zeeën van tijd, naar geen tijd meer hebben. Ik betrap mezelf er vaak op. Even kijken of ik er tijd voor heb. Even mijn agenda checken of ik wel kan. Ik bel je zo terug, dan heb ik tijd voor je. Het lijken woorden en zinnen die niet meer kunnen stoppen.

   De grootste uitdaging blijft toch wel om echt tijd te nemen voor een ander. Want voor mensen die nauwelijks andere mensen zien, gaat de tijd maar langzaam voorbij.








Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

VIVE LA VIE

-
Afbeelding
Leve het leven. Geniet en maak er iets moois van. Ons verstand maakt plannen en dat schept verwachtingen. Ja we gooien er zelf de ideeën zo’n beetje in en ons brein is altijd aan het werk. En als iets niet gaat zoals bedacht, ja op zo’n moment kun je verdrietig of boos worden, maar je kunt ook proberen de handel om te draaien en er iets positiefs van maken. Ja want als iets niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat, en dat kan wonder boven wonder soms nog zeer verfrissend werken ook. En dan kun je er nog hartstikke blij van worden. De zinnen verzetten en knokken voor mooie momenten, die weer voor glans zorgen. Volle kracht vooruit! Het hoofd omhoog, de schouders eronder, en de RUGGE recht. Van een heel andere orde en met veel zorg om een goede afloop, is er het zeer ernstige Corona virus en de gevolgen hiervan. Ja de wereld staat weer in brand, laten we hopen en bidden dat het tot goede oplossingen mag komen. En dat het juiste vaccin wordt gevonden, en
Meer lezen

Corona en het vrijwilligerswerk

-
Afbeelding
  In de voorbereiding voor mijn columns had ik mij verdiept in het vrijwilligerswerk. Juist ook omdat vrijwilligerswerk zo belangrijk is voor het functioneren van tal van sectoren in ons land. Dan vraag je je af: hoeveel vrijwilligers zijn er nu eigenlijk in Nederland? En welke bevolkingsgroep doet het meeste vrijwilligerswerk; jongeren of ouderen? Mannen of vrouwen? En waarom gaan mensen vrijwilligerswerk doen? In de alledaagse harde werkelijkheid laat ik die antwoorden maar even voor wat het is. Komt later wel. Immers het coronavirus slaat ook in Nederland ongekend hard toe. Henk Janssen ging daar in de column van vorige week al op in. Wat een impact voor het vrijwilligerswerk in Nederland, maar ook in onze gemeente. Werkend vanuit de landelijke richtlijnen van de overheid en gezondheidsdiensten leg je snel je vrijwilligersactiviteiten langs die meetlat. Het voorkomen van gezondheidsrisico’s is belangrijker dan ooit.   Of het nu gaat om de vrijwilligers van de Groene Jager
Meer lezen

Het is druk in het verkeer en de scholen zijn weer begonnen

-
Afbeelding
Door het hele land zijn de grote banne rs zichtbaar. Maar ook het woon-werkverkeer is weer toegenomen. We zijn altijd onderweg, elke dag weer. Om de hoek naar de supermarkt, naar de school van de kinderen, naar de stad voor werk of naar de andere kant van het land voor familie. Wel rekening houdend met onze 1,5 meter samenleving. H oe ver onze bestemming ook is en hoe we ook reizen, we willen er veilig aankomen. Waarom vinden er dan nog altijd te veel verkeersongevallen plaats? In de meeste gevallen is ons eigen gedrag de oorzaak. Veilig verkeer begint bij jezelf. Zodra je de deur uit stapt, ben je verkeersdeelnemer.  En iedere verkeersdeelnemer kan zorgen voor meer veiligheid op de weg. Als Veilig Verkeer Nederland hebben wij acht korte tips voor jullie. Direct toepasbaar, elke dag opnieuw. 1. Hou de juiste snelheid aan. 2. Vertrek op tijd. 3. Val op! Zorg met je kleding voor meer zichtbaarheid. Nog één in de categorie ‘zien en gezien worden’: je fietsverlichting! Kleine moe
Meer lezen