Corona en het vrijwilligerswerk

 In de voorbereiding voor mijn columns had ik mij verdiept in het vrijwilligerswerk. Juist ook omdat vrijwilligerswerk zo belangrijk is voor het functioneren van tal van sectoren in ons land. Dan vraag je je af: hoeveel vrijwilligers zijn er nu eigenlijk in Nederland? En welke bevolkingsgroep doet het meeste vrijwilligerswerk; jongeren of ouderen? Mannen of vrouwen? En waarom gaan mensen vrijwilligerswerk doen? In de alledaagse harde werkelijkheid laat ik die antwoorden maar even voor wat het is. Komt later wel. Immers het coronavirus slaat ook in Nederland ongekend hard toe. Henk Janssen ging daar in de column van vorige week al op in. Wat een impact voor het vrijwilligerswerk in Nederland, maar ook in onze gemeente.

Werkend vanuit de landelijke richtlijnen van de overheid en gezondheidsdiensten leg je snel je vrijwilligersactiviteiten langs die meetlat. Het voorkomen van gezondheidsrisico’s is belangrijker dan ooit.  Of het nu gaat om de vrijwilligers van de Groene Jager in Den Ham, vrijwilligers bij culturele projecten, de lokale omroepen of bij de afdelingen van Veilig Verkeer in Overijssel je wordt als bestuurder geconfronteerd met de grote betrokkenheid en de verantwoordelijkheden die vrijwilligers voelen bij hun werk.  Met pijn, maar met verantwoordelijkheidsgevoel worden de landelijke richtlijnen gevolgd en dus heel veel activiteiten opgeschort of waar mogelijk conform de richtlijnen toch uitgevoerd.

En wat is het mooi dat je plotseling tal van nieuwe initiatieven ziet komen, bedoeld om de ingrijpende gevolgen waarmee de samenleving nu wordt geconfronteerd op te vangen. Activiteiten Twenterand breed of in Den Ham met Coronahulp Den Ham om  een helpende hand te bieden. Hartverwarmend. Tot besluit: laten wij goed op elkaar en onszelf passen en vooral omzien naar elkaar in deze onzekere tijden.

Hans van Ronkel