Thuis (Rianne Vos)


Ken jij dat gevoel? Het moment dat je de borden van jouw plaats weer ziet na een vakantie? Dat gevoel van thuiskomen? Als kind had ik dat al bij de borden van Emmen en nu nog. Zodra ik de borden van Emmen zie, maakt mijn hart een klein sprongetje.


Ik ben weer thuis. Tenminste, dat zegt mijn hart. Mijn hoofd weet allang dat Emmen niet meer mijn thuis is. Vriezenveen is tegenwoordig mijn thuis. Mijn thuis waar ik al een aantal weken een woord uit probeer te spreken. Voor de inwoners is dit woord te makkelijk voor woorden. Voor mij is de klank niet uit te spreken. Na woorden als 'nums', 'mangs' en 'hennig' (excuus als ik het niet goed schrijf) heb ik weer een nieuwe tongbreker. De Twentse zin van 'De koe loeit'. Die Twentse 'O' is niet te doen! Al weken zit ik thuis op de bank te oefenen. Kó, kò, koo. Allerlei versies komen voorbij, maar nog niet de juiste
'O'. Degene die mij horen oefenen, gaan met mij mee doen. Ze proberen mij de juist 'O' uit te laten spreken. Dit lukt alleen nog niet. Ik geniet hiervan. Het leren van nieuwe klanken en de gemoedelijkheid van de mensen. Tegenwoordig maakt mijn hart ook een sprongetje zodra ik het bord Vriezenveen zie.
Ik ben weer thuis.

Reacties

Populaire posts van deze blog

VIVE LA VIE

Het is druk in het verkeer en de scholen zijn weer begonnen

Corona en het vrijwilligerswerk