De grote wereld

Afgelopen week wilde ik een stukje gaan lopen. Ik had geen zin om alleen te lopen, dus ik nam onze hond mee. De hondenbezitter kan beamen dat dit gezelliger is dan alleen te lopen. Tenzij die hond een Chihuahua is.

Ik pakte haar halsband en zij werd helemaal gelukkig. Kwispelend kwam ze naar me toe en ze werd zo blij dat ze haar energie niet meer kwijt kon. Dapper begon ze aan onze wandeling. Ik moet toegeven dat het wandelen met een Chihuahua anders is dan het wandelen met een Mechelse Herder. Als een paradepaardje liep ze naast mij en ze leek blij dat we samen de wereld gingen ontdekken. De wereld die voor haar veel groter en imposanter is dan dat de wereld voor ons is. Na 500 meter had ik het gevoel dat we de wandeling net waren begonnen. Na 500 meter had zij het idee dat we een hele wereldreis achter de rug hadden. In goed overleg besloten wij om terug te keren naar huis. Dorstig rende zij naar haar waterbak en ging daarna uitgeput op de bank liggen.

Soms roep ik: “Was ik maar een hond.” Het lijkt me op sommige momenten heerlijk om altijd een bank of een kussen te hebben waar ik de hele dag ongegeneerd op kan slapen. Een hond maakt zich geen zorgen om wat er in de wereld gebeurt. Het lijkt zich alleen maar druk te maken om de noodzakelijke levensbehoeften. Dit klinkt heerlijk toch?

Toch zou ik niet willen ruilen. Wat er ook gebeurt in de wereld op dit moment. Zo klein als onze Chihuahua zich voelt in onze wereld, zo voel ik mij ook weleens. Ik merk dat ik de laatste tijd meer geniet van de kleine dingen in het leven. Een bezoekje van mijn ouders of vrienden die een weekend een tent in onze tuin zitten en bij ons gaan kamperen. Ik geniet er met volle teugen van. Deze grote en imposante wereld heeft veel kleine en fijne momenten.