Spandoek

Een voordeel van een betrekkelijk koud voorjaar is dat alles lang in bloei blijft staan. De afgelopen jaren zagen de tulpen en de narcissen in onze tuin er na enkele dagen uit of ze zonder water een week in de vaas hadden gestaan. Nu blijven ze pront rechtop in de tuin. Dat is fijn, want verder kan ik niet zoveel voordelen ontdekken aan een koud voorjaar.

Ik snak ernaar nu het langer licht blijft met een fijn boek op de veranda te kunnen zitten, maar tot nu toe is dat maar een enkele keer gelukt en moest ik de natuur ook nog helpen door een dik vest erbij aan te schieten. Nu zou ik natuurlijk kunnen vinden dat ik recht heb op “warm weer”. Vervolgens zou ik met een spandoek op straat kunnen gaan; “ik eis een warm voorjaar”.

Maar wat je fijn vindt, is niet altijd opeisbaar. Daarom beantwoord ik elke vraag over Covid met: “Met mij gaat het prima”. We hebben geen mensen verloren aan corona, Ik ben niet eenzaam, ik kan wandelen, fietsen, ik heb geen zaak die op omvallen staat en ik ben mijn baan niet kwijtgeraakt”. Natuurlijk zou ik liever vaker mijn kinderen, kleinkinderen, vrienden en familie zien. Maar we kunnen bellen, iets buiten afspreken en sinds we gevaccineerd zijn mogen de grotere kleinkinderen ook weer langer blijven.

Ik probeer hardnekkig de voordelen te zien. Ik ga niet meer voor een vergadering van een uur het hele land doorrijden, maar hijs mijzelf achter de laptop, gehuld in een hagelwitte blouse met daaronder, onzichtbaar voor publiek, mijn smerige spijkerbroek omdat ik net uit de tuin kom. Als we bezoek hebben is het een zeer beperkt gezelschap, waar ik alle aandacht aan kan geven. Hoe vaak dacht ik aan het eind van een verjaardagsvisite bij mijzelf “ik heb eigenlijk niet echt met iemand gesproken”. Geen verre vakantie maar op de fiets prachtige plekjes ontdekken in ons eigen land zie ik toch ook als een voordeel. Dan moet het natuurlijk niet regenen, want dan moet ik alsnog met spandoek de straat op. Of beter, met paraplu.

Anneke Beukers