Fijne dagen

Sinds een paar maand mag ik mezelf mama noemen. Niet gedacht dat het zoveel vreugde en zorgen zou brengen. Zeker in deze rare, afstandelijke tijd. Kraamvisite werd raamvisite. Dus onder de overkapping, heater aan, beschuit met muisjes en ons kleintje voor het raam laten zien. Het is even behelpen maar goed te doen. Vooral tijdens dat soort contactmomenten  is het even weer zoeken naar juiste zinnen, verspreek ik me regelmatig en moet ik even weer uitvinden hoe ‘sociaal zijn’ werkt.

 

Dankbaar ben ik voor alle mensen om me heen. Men staat nog steeds voor elkaar klaar, ook al is het meer en meer digitaal. Aan de andere kant zie ik op social media harde uitspraken. 1000 mensen, 1000 meningen. De één nog harder dan de ander. Moeten we dan niet de hand in eigen boezem steken en nagaan of onze mening belangrijk genoeg is?

 

Tijdens de opleiding leerde ik een belangrijke les: je kunt nog zo graag iemand willen helpen, het voor iemand willen doen of advies willen geven, als diegene niet de oplossing bij zichzelf zoekt/vindt, schiet het niet op. Dan kun je zeggen wat je wilt, het lost niets op. Dus vooral in deze tijd: durf naar jezelf te kijken, kritisch te zijn, en op zoek te gaan naar hulp. Je hoeft het niet alleen te doen, maar je bent wel de enige die het kan aangeven!

 

In mijn leven heb ik altijd veel steun gehad (en nog steeds) aan het geloof. Het geloven in de geboorte van zo’n klein jongetje, die voor ons alles droeg, bijzonder toch!? Ook al is naar de kerk gaan moeilijker, toch gaat het daar eigenlijk niet om. Het gaat om wat er in je hart leeft.. Juist in deze tijd vind ik veel troost in bijvoorbeeld deze tekst: maak je geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.

 

Dus lieve lezers, zoek jezelf op, zoek een ander voor een luisterend oor en geniet van de fijne dagen die er aan komen.