Op het Twente'randje'

  Wie had dat kunnen dromen, een jaar geleden... We wensten elkaar een gelukkig, zalig, of gezegend 2020. We keken vol verwachting het nieuwe jaar in. Hopend op nóg betere tijden. Maar de jaarwisseling was zeker niet hoopvol. Een vader en zijn zoontje kwamen om toen ze vastzaten in een lift bij een brand in een flat, meer dan 20 doden in Darfur, een gevangenisoproer in Mexico met 16 doden, veel geweld in Nederland rondom de jaarwisseling, ook weer veel oogletsel, 21 doden door noodweer in Jakarta. In de categorie kleiner leed: 17000 huishoudens in Sittard zonder stroom en Michael van Gerwen grijpt naast de wereldtitel darts. En toch gingen de meesten van ons opgewekt het nieuwe jaar in. Voor het eerst in 50 jaar werden er geen moorden gepleegd in de eerste twee weken van 2020! We keken uit naar het Eurovisie Songfestival in Rotterdam, het Europees Kampioenschap voetbal, de Formule-1 in Zandvoort, de Olympische Spelen in Tokio. Het was het jaar waarin Nederland 75 jaar vrijheid ...

Het einde van het jaar, de decembermaand met al z'n feestdagen is aangebroken, zeg maar zo'n beetje the most wonderful time of the year. We hopen dat onze overheid gaat regeren en ook de menselijke maat in acht neemt. Als iets niet kan, dan kan  het niet, maar zijn er mogelijkheden, geef dan ruimte zodat we de feestdagen veilig en gezellig SAMEN kunnen vieren. Tel uw zegeningen en ga er waardig mee om, laten we ons gedragen, en dan plukken we er later de vruchten van. Laten we desnoods kerst en oud en nieuw op een later tijdstip vieren, zetten we de tijd even voor of achteruit, (gebeurt wel vaker). We zijn dan wel weer wat verder in de tijd en weer wat ouder en hoe ouder de viool, hoe mooier de klank, en hoe ouder de pijp hoe zoeter de rook. Ja samen lachen, samen huilen. Leven door dicht bij elkaar te zijn. Samen zijn is sterker dan de sterkste storm, gekleurde dan het grauwe om je heen. Ja samen zijn en samen leven, da's toch goed voor iedereen. Samen voor ons eigen...

Met zicht op licht Amateurkoren mogen niet zingen. Ook het mannenkoor in Vroomshoop ligt al tijden stil. In september probeerden we het nog een maandje, en daarna ging alles weer op slot. Hoe houd je dan de moed erin, want een koor is niet alleen samen zingen, het is ook samenzijn. Die verbondenheid proberen we in stand te houden met een nieuwsbrief, waarmee we de leden van het koor op de hoogte houden van het laatste koornieuws. Dat proberen we ook met een digitale quiz. Dirigent Gezinus Veldman zorgt voor de muzikale vragen. En hij zorgde ook voor de naam van de quiz: ‘Met zicht op licht’. Een inspirerende titel, waar we ons in deze sombere dagen aan vast kunnen klampen, zicht op licht op deze donkere dagen voor kerst. Want in de donkerste dagen van het jaar kruipen we langzaam maar ook zeker naar de dag waarop de dagen weer gaan lengen. De duisternis gaat wijken, het licht komt weer in zicht. Het is ook het naderende feest van het licht, het Kerstfeest, waarin de geboorte ...

Sinds een paar maand mag ik mezelf mama noemen. Niet gedacht dat het zoveel vreugde en zorgen zou brengen. Zeker in deze rare, afstandelijke tijd. Kraamvisite werd raamvisite. Dus onder de overkapping, heater aan, beschuit met muisjes en ons kleintje voor het raam laten zien. Het is even behelpen maar goed te doen. Vooral tijdens dat soort contactmomenten   is het even weer zoeken naar juiste zinnen, verspreek ik me regelmatig en moet ik even weer uitvinden hoe ‘sociaal zijn’ werkt.   Dankbaar ben ik voor alle mensen om me heen. Men staat nog steeds voor elkaar klaar, ook al is het meer en meer digitaal. Aan de andere kant zie ik op social media harde uitspraken. 1000 mensen, 1000 meningen. De één nog harder dan de ander. Moeten we dan niet de hand in eigen boezem steken en nagaan of onze mening belangrijk genoeg is?   Tijdens de opleiding leerde ik een belangrijke les: je kunt nog zo graag iemand willen helpen, het voor iemand willen doen of advies willen geven, ...

  Een jaar geleden stond op deze plek een decemberversie van het Twenteranddictee. Dit jaar hebben we misschien wel meer dan ooit de behoefte aan activiteiten om de donkere avonden voor kerst op een leuke manier door te brengen. Dus hier is ie dan: de tweede editie van het Twenteranddecemberdictee! De spelregels: de voorlezer van dienst is de enige die vanaf deze regel verder mag lezen, de rest pakt pen en papier en probeert zo min mogelijk fouten te maken. Succes!         1.  Vorig jaar baarde Sint Nicolaas nog opzien door met roetveegpieten acte de présence te geven in Vriezenveen, dit jaar arriveerde de goedheiligman stiekem in een onderzeeër. 2. Vanwege de covidpandemie en bijbehorende anderhalvemetersamenleving beleefde de Vriezenveense jeugd deze gebeurtenis in thuisquarantaine. 3.        In het nieuws is de gemeente Twenterand niet onopgemerkt gebleven: waren het niet de pushberichten over een lab vol crystal m...

29 oktober was de uitgerekende datum. Rond die tijd zouden wij ons eerste kindje kunnen verwachten. Naarmate de datum naderde, steeg de spanning ook. Deze spanning steeg echter nog meer. De verwachte tweede coronagolf was in volle gang toen ik met verlof ging. Ik had besloten om zo min mogelijk het huis uit te gaan om zo min mogelijk gevaar te lopen. Dagen was ik alleen thuis en ik zag alleen maar mijn vriend en onze ouders. Het was spannend, want er is nog zo weinig bekend over het effect van corona op zwangere vrouwen en de baby. En toch gebeurde het. Wij kregen milde klachten en we werden getest. Twee dagen voor mijn uitgerekende datum kwam de uitslag binnen. Positief getest op corona. Nog meer spanning. Hoe graag ik mijn kindje in mijn armen wilde sluiten, hoopte ik nu dat het nog even bleef zitten. Er werd gezegd dat de baby weinig kans op besmetting had, zolang het in de buik zat. Hier hield ik mij maar aan vast. Wij bleven thuis en veel lieve mensen hielpen ons waar kon. Uiteraa...

In deze donkere dagen voor de Kerst zit ik wat te mijmeren, mijn woordkeus, mijn echtgenote noemt dat zeuren. Afijn, de kop is er alweer vanaf, de eerste dag is verstreken en ook de tweede dag van de decembermaand is bijna weer verleden tijd. Tijd om misschien even terug te kijken…, tijd om even te mijmeren. Echter niet al mijn mijmeringen zal ik onder woorden kunnen brengen. Er is nogal het nodige gebeurd dit afgelopen jaar. 2020 is een wel heel heftig en een voor velen afschuwelijk jaar met veel leed. En het einde is nog niet echt in zicht. Maar genoeg daarover. Daar zijn ze weer: de donkere, koude dagen die vanaf november stilletjes onze woonkamer zijn binnen geslopen. De nachten die dagelijks weer een paar minuutjes meer afsnoepen van de dag. De wind en de regen die vrij spel krijgen. De herfst is aan het overgaan in de winter.   Die verleidelijke herfstkleuren eerst prachtig, leiden nu een troosteloze kaalheid in. En dan de onstuimigheid van de herfst. Het valt nu nog me...